تور هالووین با رستاک سفر

برای رزرو آنلاین تور هالووین رستاک سفر کد زیر را اسکن کنید یا بر روی آن کلیک کنید:

رستاک سفر برای هالووین امسال چه برنامه‌ای دارد؟

مقصد شروع قیمت (تومان)
ارمنستان 19,550,000
ترکیه 27,490,000
گرجستان 29,840,000
بالی 101,600,000
اسپانیا 210,980,000

به ازای هر کودک زیر ۲ سال، ۲۰٪ به مبلغ کل تور اضافه می‌شود.

✈️ خدمات تور

  • ویزا (در صورت نیاز)
  • پرواز بین‌المللی
  • بیمه
  • ترانسفر فرودگاهی
  • گشت شهری

هالووین چیست؟

هالووین نوعی جشن غربی است که هر ساله در 31 اکتبر برگزار می‌شود. ریشۀ این جشن به جشن باستانی سلتیک «ساوین» باز می‌گردد که در این جشن آتش‌بازی انجام می‌شد و مردم با پوشیدن لباس‌های مخصوص به باور خود ارواح خبیث را از خود دور می‌کردند. پاپ گریگوری سوم در قرن هشتم، تاریخ اول نوامبر را به‌ عید همه قدیسان اختصاص داد. دیری نپایید که روز «عید همه قدیسان» بخشی از سنت ساماین شد. در نتیجه شب اول نوامبر یعنی روز 31 اکتبر به «شب همه قدیسان» و بعدها به هالووین معروف شد.

اما جالب است بدانید مهاجرانی که به آمریکا رفته بودند اولین نفراتی بودند که هالووین را به آمریکا آوردند. اکثر این مهاجران پروتستان بودند و از انگلیس آمده بودند و مردمانی بودند که اجدادشان در زمان سلت‌ها در «ساوین» هالووین را جشن می‌گرفتند. اگرچه امروزه آئین سِلتی جای خود را به مسیحیت داده است، اما هنوز بسیاری از آداب و سنن آن باقی مانده است. با این‌حال از آن جایی که مهاجران آمریکایی تحت تاثیر فرهنگ‌های مختلفی بودند، سنت‌های هالووین آن‌ها نیز شروع به تغییر کرد.

«شب تمام قدیسان» بعدها در ینگه دنیا به یک مهمانی نمایشی و خصوصی تبدیل شد که در آن کشاورزان برداشت محصول خود را جشن می‌گرفتند. در این جشن مردم لباس‌های مخصوص می‌پوشیدند، فال می‌گرفتند و داستان‌های ترسناک تعریف می‌کردند. رفته رفته این سنت تثبیت شد و هالووین امروزی را شکل داد.

به مرور زمان به جشن هالووین فعالیت‌هایی نظیر «قاشق زنی»، «کنده کاری کدوی هالووین»، «گردهمایی»، «پوشیدن لباس مخصوص» و «خوردن تنقلات» نیز اضافه شد.

خب… با تمام این توضیحات، می‌خواهید هالووین امسال را با رستاک سفر جشن بگیرید؟ با ما همراه شوید!

بیایید هر کدام از کارهایی که در هالووین انجام می‌شود را به دقت بررسی کنیم:

کنده‌کاری کدوی هالووین

این سنت از ایرلند سرچشمه گرفته است و در قدیم بجای کدو از «شلغم» استفاده می‌شد. جالب است بدانید که این سنت براساس افسانه‌ای است که در آن مردی به نام «جک خسیس» مرتباً شیطان را به دام می‌انداخت و تنها در صورتی آن را آزاد می‌کرد که تضمین دهد جک هیچ‌گاه به جهنم نمی‌رود. زمانی که جک درگذشت متوجه شد که حتی بهشت هم روح او را نمی‌پذیرد و باید تا ابد روح او در زمین بماند. بعد از این اتفاق شیطان یک تکه زغال داغ را درون شلغم قرار داد تا راهش را روشن کند. بعد از این افسانه، بومیان چهره‌های ترسناکی را روی شلغم‌های خود کنده‌کاری کردند تا ارواح شرور را بترسانند و از خود دور کنند.

روح‌دیدن

جشن ساوین یادآور عبور از فصل برداشت محصول و آغاز زمستان است. مردم بومی سلت عقیده داشتند که در این جشن ارواح به زمین می‌آیند. بعدها، مبلغین مسیحیت روز «همهٔ ارواح» را در دوم نوامبر در نظر گرفتند، که این باور را گسترش داد که در این زمان از سال، زندگان می‌توانند با مردگان در تماس باشند.

پوشیدن لباس‌های ترسناک

مردم سلتی برای آن‌ که از آزار و وحشت ارواح شروری که در زمان «ساوین» بر زمین پرسه می‌زدند در امان بمانند، لباس‌های مبدل می‌پوشیدند تا به باور خود ارواح را سردرگم کنند و آن‌ها را از خود دور کنند.

قاشق‌زنی

در مورد منشأ رسم «قاشق‌زنی» اختلافات فراوانی وجود دارد، اما به‌طور کلی سه نظریه اصلی مطرح است.

اولین نظریه: برخی بر این باور هستند که در زمان جشن «ساوین»، مردم سلت برای آرام کردن ارواحی که شب‌ها در زمین پرسه می‌زدند، خوراکی‌هایی را در هوای آزاد می‌گذاشتند. با گذشت زمان، مردم لباس ارواح و موجودات ماورایی می‌پوشیدند و با مراجعه به خانه‌های همسایه شکلات و نوشیدنی دریافت می‌کردند.

دومین نظریه: برخی دیگر چنین فرض می‌کند که رسم گرفتن شیرینی ریشه در یک رسم اسکاتلندی به نام guising دارد، که نسخه‌ای غیرمذهبی از رسم souling است. در قرون وسطی، معمولاً کودکان و بزرگسالان فقیر در صورتی که در روز «همهٔ ارواح» با مراجعه به همسایگان برای رفتگان آن‌ها دعا کنند، از آن‌ها خوراکی و پول جمع‌آوری می‌کردند. افرادی که قاشق‌زنی می‌کردند با گذشت زمان این دعاها را کنار گذاشتند و به جای آن خواندن آواز، لطیفه تعریف کردن و شعبده‌بازی را اضافه کردند.

سومین نظریه: برخی دیگر بر این باورند که رسم قاشق‌زنی از سنت belsnickeling سرچشمه گرفته که روزی در میان آلمانی‌تباران آمریکایی مرسوم بوده است؛ در این رسم کریسمسی، کودکان لباس‌های مبدل می‌پوشیدند و نزد همسایگان می‌رفتند تا ببینند آیا بزرگ‌ترها می‌توانند هویتشان را تشخیص دهند یا نه. در یکی از گونه‌های این رسم، اگر کسی نتواند کودکان را بشناسد، آن‌ها در ازای این راز با خوراک یا هدیه‌های کوچک پاداش می‌گرفتند.

گربه‌های سیاه

باوری که در آن مردم از گربه‌های سیاه می‌ترسند به قرون وسطی بازمی‌گردد؛ در آن زمان گربه‌های تیره‌رنگ نماد شیطان و تاریکی به شمار می‌رفتند. بعدها، با گذشت قرن‌ها، اوضاع حتی بدتر نیز شد، زیرا جادوگران اغلب همراه با گربه‌ها ــ به‌ویژه گربه‌های سیاه ــ در انظار ظاهر می‌شدند. مردم کم‌کم باور کردند که این گربه‌ها «همدم» یا «یار ماورایی» جادوگران‌اند؛ بنابراین همیشه گربه‌های سیاه موجوداتی فراطبیعی بودند که در اجرای جادوی سیاه نقش داشتند.

ترکیب رنگ سیاه و نارنجی

رنگ‌های مرسوم هالووین یعنی سیاه و نارنجی ریشه در جشن سلتیکی «ساوین» دارند. برای مردم سلتی رنگ سیاه نماد «مرگ تابستان» بود، در حالی‌که نارنجی نشانهٔ فصل برداشت محصولات پاییزی به شمار می‌رفت.

بازیِ گرفتن سیب از آب با دندان

این بازی سال‌هاست که یکی از بخش‌های همیشگی و محبوب مهمانی‌های هالووین است، اما در حقیقت ریشۀ آن مربوط به عشق می‌شود. این بازی نماد آیین خواستگاری است که بخشی از جشن رومی «پومونا» (الههٔ کشاورزی و فراوانی) است.

این رسم نسخه‌های گوناگونی دارد که در آن‌ها دختران و پسران می‌توانستند بر اساس نتیجهٔ بازی، آیندهٔ روابط عاشقانه یا ازدواج خود را پیش‌بینی کنند. وقتی رومی‌ها در سال ۴۳ میلادی جزایر بریتانیا را فتح کردند، جشن پومونا با جشن «ساوین» ادغام شد و در نهایت بخشی از رسوم اولیهٔ هالووین را شکل داد.

شوخی‌کردن

شوخی‌های مختص هالووین در هر منطقه متفاوت است، اما رسم «شب شیطان» که قبل از هالووین برگزار می‌شود، منشأ متفاوتی دارد. برخی می‌گویند این شوخی‌ها در ابتدا بخشی از جشن «روز مه» بودند، اما در جشن‌های «ساوین» و بعدها در «روز همهٔ ارواح» نیز شوخی‌های بی‌ضرری رواج داشت.

وقتی مهاجران ایرلندی و اسکاتلندی به آمریکا آمدند، رسم برگزاری «شب شرارت» یا (Mischief Night) را نیز با خود آوردند و آن را به بخشی از آیین‌ جشن هالووین تبدیل کردند.

شمع روشن کردن و آتش‌بازی

برای مدت زیادی در تاریخچه هالووین، مردم آتش‌های شعله‌وری برپا می‌کردند تا به باور خود راه ارواحی که در جست‌وجوی جهان پس از مرگ بودند را روشن کنند. امروزه روشن کردن شمع‌ بخشی از رسوم سنتی هالووین را تشکیل می‌دهد.

آب‌نبات سیب

برای قرن‌ها بود که مردم برای حفظ و نگهداری میوه‌ها آن‌ها را در یک شربت غلیظ غوطه‌ور می‌کردند. اما در جشن رومی پومونا، این الهه معمولاً با نماد سیب شناخته می‌شد و ارتباط نزدیکی با این میوه داشت؛ زیرا نام او از واژهٔ لاتینیِ pomum به معنای «سیب» گرفته شده است و سیب در قلب جشن‌های مربوط به برداشت محصول قرار دارد.

بنا به روایت، آب‌نبات سیب در سال ۱۹۰۸ و به‌طور اتفاقی توسط ویلیام و. کولب، یک قناد اهل نیوآرکِ نیوجرسی، اختراع شد. گفته می‌شود کولب در حال آزمایش نوعی آب‌نبات دارچینیِ قرمز برای فروش در زمان کریسمس بود. او سیب‌هایی را که روی چوب گذاشته بود را در لعاب قرمز فرو برد و آن‌ها را در ویترین مغازه‌اش به نمایش گذاشت تا آب‌نبات جدیدش را معرفی کند. اما در نهایت مردم به جای خریدن آب‌نبات‌ها، سیب‌ها را خریدند؛ چون ظاهرشان به‌قدری اشتها‌برانگیز بود که نمی‌شد در برابرشان مقاومت کرد.

از اوایل دههٔ ۱۹۰۰، سیب‌های آب‌نباتی به خوراکی محبوب و خاصِ هالووین تبدیل شدند که محبوبیت‌ آن‌ها تا دههٔ ۱۹۷۰ نیز ادامه داشت.

خفاش

احتمالاً نماد خفاش‌ از همان نخستین جشن‌های هالووین بوده است. در آیین «ساوین»، سلت‌ها آتش‌های بزرگی برپا می‌کردند که این شعله‌ها باعث جذب حشرات می‌شدند، و در نتیجه خفاش‌ها نیز برای شکار حشرات به‌سوی آتش می‌آمدند. به‌تدریج دیدن خفاش‌ها در این زمان از سال، به جزئی جدایی ناپذیری از جشن هالووین شد.

در دوران قرون وسطی، افسانه‌ها و باورهای مردم به جنبهٔ رازآلود و ترسناک خفاش‌ها رنگ و بوی بیشتری دادند. در آن زمان خرافات‌های زیادی پخش شد که بر پایهٔ آن‌ها، «خفاش‌» را نماد مرگ و پیام‌آور شومی تلقی می‌کردند.

بلعیدن آب‌نبات

عمل گشتن خانه به خانه برای خوراکی‌ گرفتن از همسایه‌ها از دیرباز بخشی از رسوم جشن‌ هالووین بوده است. با این حال، تا نیمهٔ قرن بیستم، خوراکی‌هایی که کودکان دریافت می‌کردند همیشه الزاماً آب‌نبات نبودند. چیزهایی مانند میوه، آجیل، سکه و اسباب‌بازی‌های کوچک نیز به همین اندازه رواج داشتند

رسم قاشق‌زنی در دههٔ ۱۹۵۰ محبوبیت گسترده‌ای پیدا کرد و شرکت‌های تولیدکنندهٔ آب‌نبات را تشویق کرد تا محصولاتشان را در بسته‌های کوچک و جداگانه عرضه کنند. مردم نیز به دلیل سهولت و تمیزی این روش، به تدریج آب‌نبات‌ را ترجیح دادند.

با این حال، تا دههٔ ۱۹۷۰ آب‌نبات به‌طور کامل جای همهٔ خوراکی‌های دیگر را نگرفته بود؛ این اتفاق زمانی افتاد که والدین نگران بهداشت خوراکی‌های باز و بدون بسته‌بندی شدند و فقط به کودکان اجازه دادند آب‌نبات‌های بسته‌بندی‌شده مصرف کنند.

آب‌نبات ذرت

یک قناد شاغل در شرکت واندرل کندی در فیلادلفیا را به عنوان مخترع آب‌نبات سه‌رنگ در دههٔ ۱۸۸۰ شناخته می‌شود. اما آب‌نبات ذرتی تا زمانی که شرکت گولیتز آن را در سال ۱۸۹۸ به‌صورت گسترده به بازار عرضه کرد، به شهرت عمومی نرسیده بود.

در ابتدا، این آب‌نبات با نام «خوراک مرغ» فروخته می‌شد و روی جعبه‌های آن شعار تبلیغاتی «چیزی که ارزش قارقار کردن دارد!» نقش بسته بود. این شیرینی در آغاز تنها به‌عنوان خوراکی مربوط به فصل برداشت پاییز شناخته می‌شد.

اما بعدها، با فراگیر شدن رسم قاشق‌زنی در آمریکا طی دههٔ ۱۹۵۰، آب‌نبات ذرتی جایگاه ویژه‌ای در این جشن پیدا کرد و به یکی از نمادهای اصلی آن تبدیل شد.